بیماری های روحی و روانی

چگونه با بیماری های روحی مقبله کنیم

بیماری های روحی و روانی

چگونه با بیماری های روحی مقبله کنیم

چگونه روح و روان خوبی داشته باشیم و در صورت بیمار شدن به راحتی آنرا درمان کنیم

۶ مطلب در آبان ۱۳۹۷ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

چطور صدایمان را در صحبت جذاب‌تر کنیم؟
صدای هر فرد منحصر به خود او است. لهجه از موقعیت جغرافیایی خبر می‌دهد. نشانه‌هایی از حالات روحی در آهنگ صدا و جان کلام‌ نهفته و مانند ظاهر، گویای شخصیت فرد است، مثلا عزت‌نفس پایین با ایجاد تردید در صدا، خود را نشان می‌دهد.

تاثیر نفس کشیدن بر روی صدا

فرد خجالتی صدای آرامی دارد، حال آنکه تسلط بر آهنگ صدا و شفافیت کلام از نشانه‌های افراد با اعتماد‌به‌نفس است. در این مقاله یاد می‌گیریم که چطور از صدای‌مان برای جذاب‌تر صحبت کردن استفاده کنیم.

  • فاعزه صفایی
  • ۰
  • ۰

درمان هورمونی برای کاهش اضطراب اجتماعی چیست
تأثیراتی که هورمون‌ها بر رفتارهای ما دارند، بیشتر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید. کم یا زیاد بودن میزان هورمون‌ها باعث می‌شود، انتقال‌دهنده‌های عصبی تحت تأثیر قرار بگیرند و نتایجی مانند تشویش و اضطراب اجتماعی حاصل شود.

دخنر ناراحت و مضطرب

افرادی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، در هورمون‌هایشان نوساناتی را احساس می‌کنند. برخی از این هورمون‌ها موجب افزایش و برخی نیز موجب کاهش اختلال اضطراب اجتماعی می‌شوند. با ما باشید تا در این نوشته بیشتر با تاثیر هورمون‌ها روی بدن‌مان آشنا شویم.
هورمون‌ها و افزایش اضطراب اجتماعی
۱. هورمون‌های استرس (کورتیزول، آدرنالین)

برخی از هورمون‌ها مانند کورتیزول و آدرنالین هنگام استرس ترشح می‌شوند و سطح اضطراب اجتماعی را بالا می‌برند. در برخی از موقعیت‌های اجتماعی یا هنگام انجام برخی کارها، دچار اضطراب می‌شویم؛ در نتیجه بدن‌مان شروع به ترشح هورمون‌های نام‌برده می‌کند تا بتوانیم به تهدیدهایی که احساس می‌کنیم، پاسخ بدهیم.

درصورتی‌که تهدیدی واقعی در کار نباشد، ترشح بیش‌ازحد این هورمون‌ها موجب می‌شود تا احساس نیاز به فرار یا حمله پانیک (هجوم ناگهانیِ نگرانی و ترس بسیار شدید) در ما به‌وجود آید. در این حالت چرخه‌ای معیوب شکل می‌گیرد که در آن هورمون‌ها باعث اضطراب اجتماعی می‌شوند و اضطراب و استرس تولیدشده نیز موجب ترشح بیشتر هورمون‌ها می‌شوند.

پسر با اختلال اضطراب اجتماعی
۲. هورمون‌های جنسی (استروژن، تستسترون)

هورمون‌های جنسی نیز موجبات استرس و اضطراب را فراهم می‌کنند. مقدار اندکی از هورمون تستسترون باعث ایجاد اضطراب شدید می‌شود. در زنان، علاوه‌بر تستسترون، میان تغییرات سطح استروژن و اضطراب اجتماعی نیز رابطه‌ای وجود دارد. به همین خاطر است که در مواقع تغییرات هورمونی نظیر بلوغ یا مقطعی در دوره عادت ماهیانه یا یائسگی شاهد اضطراب در زنان هستیم.

استرس و هورمون‌های جنسی در ایجاد اضطراب اجتماعی باهم تعاملاتی دارند. برای مثال، وقتی دچار استرس می‌شویم سطح کورتیزول افزایش می‌یابد. افزایش کورتیزول نیز مانع از ترشح تستسترون می‌شود. افزایش کورتیزول و کاهش سطح تولید و ترشح تستسترون نتیجه‌ای جز اضطراب نخواهد داشت.

از سوی دیگر تستسترون باعث تعدیل سطح کورتیزول در بدن می‌شود. پس درصورتی‌که تستسترون کمتری ترشح شود، میزان کورتیزول افزایش می‌یابد. اگر خواهان رهایی از اضطراب ناشی از این چرخه هستیم، باید اقداماتی انجام دهیم که این چرخه را می‌شکند و نابود می‌کند.
۳. هورمون‌های تیروئید

تیروئید پرکار نیز می‌تواند باعث ایجاد اضطراب به‌شکل نشانه‌هایی فیزیکی مانند افزایش ضربان قلب، تعریق زیاد، تپش قلب، لرزش و… بشود. اگر دچار اختلال در تیروئید باشیم، احتمال تجربه اضطراب اجتماعی در ما بیشتر می‌شود.
هورمون‌ها و کاهش اضطراب اجتماعی

دخنر ناراحت و مضطرب
۱. تستسترون

همان‌طور که عنوان شد کاهش سطح تستسترون باعث افزایش کورتیزول و به‌تبع آن افزایش اضطراب اجتماعی می‌شود. حال، افزایش میزان آن نیز موجب کاهش اضطراب اجتماعی می‌شود. کارکرد تستسترون به‌عنوان هورمونی استروئیدی کاهش ترس اجتماعی، انزوا و گوشه‌گیری را به همراه دارد. میزان اضطراب اجتماعی در مردان نصف زنان است که یکی از دلایل اصلی آن سطح تستسترون است.

وجود تستسترون باعث تقویت گاماآمینوبوتیریک اسید (GABA) و سروتونین می‌شود. این ۲ ماده شیمیایی مغزی نقشی اساسی در اختلال اضطراب اجتماعی دارند. تستسترون باعث کاهش فعالیت بخش آمیگدال مغز نیز می‌شود. آمیگدال واکنش و پاسخ تعقیب یا گریز را در مغز مدیریت می‌کند. یعنی نوعی واکنش که به موجب آن، موجودات تصمیم می‌گیرند در مقابل تهدیدهایی که احساس می‌کنند، بمانند و بجنگند یا پا به فرار بگذارند.
۲. استروژن

هر چه سطح استروژن زنان بالاتر باشد، در مقابل ترس مقاوم‌تر خواهند بود. به‌عنوان یک زن شاید متوجه شده باشید که توانایی‌تان برای داشتن آرامش در مقاطعی از چرخه عادت ماهیانه بیشتر است.
۳. اکسی‌توسین

اکسی‌توسین نوعی هورمون پپتیدی است که هم به‌عنوان هورمون و هم به‌عنوان انتقال‌دهنده عصبی فعالیت می‌کند. از این هورمون با نام هورمون عشق نیز یاد می‌شود و ادعا می‌شود که هنگام ارتباط با کسی که دوستش داریم، ترشح می‌شود. اکسی‌توسین در بخش هیپوتالاموس ایجاد می‌شود و از سمت غده هیپوفیز ترشح و از همان‌جا هم منتقل می‌شود. این ماده در شیردهی و زایمان نیز مؤثر عمل می‌کند.

این هورمون در کاهش میزان اضطراب اجتماعی بسیار پررنگ عمل می‌کند. افزایش سطح این هورمون باعث آرامش بیشتر، تعادل، اعتماد و ثبات در فرد می‌شود. این ویژگی‌ها در مجموع به مدیریت بهتر اضطراب اجتماعی کمک شایانی می‌کنند. مطالعات درباره اثرات این هورمون و نقش آن در درمان سایر بیماری‌ها مانند اوتیسم (درخودفروماندگی) نیز درحال بررسی است.
۴. وازوپرسین

وازوپرسین نوعی هورمون است که به تعادل مایعات در بدن کمک می‌کند. ضمن اینکه در مدیریت سطح اضطراب، کنترل استرس و موقعیت‌های دشوار اجتماعی نیز مؤثر است. این هورمون از هیپوتالاموس و بخش‌های لیمبیک مغز ترشح می‌شود. دانشمندان معتقدند که احتمال وجود رابطه‌ای میان وازوپرسین و اکسی‌توسین در بالا رفتن میزان کنترل اضطراب‌های اجتماعی وجود دارد. وازوپرسین در بهبود روابط اجتماعی، انگیزه‌های جنسی، یافتن شریک عاطفی و واکنش‌های مادرانه نقش مهمی دارد.
مدیریت هورمون‌ها و کاهش اختلال اضطراب اجتماعی

پزشک و فرد مضطرب

اگرچه میان هورمون‌ها و اضطراب اجتماعی روابطی وجود دارد، درمان هورمونی برای رفع این مشکل توصیه نمی‌شود. در عوض بهتر است از روش‌های درمانی‌ای استفاده شود که طی آن آرامش بیشتری در فرد ایجاد می‌شود. کاهش مصرف مواد غذایی‌ای مانند قند، الکل، سیگار و در کل موادی که فقط در کوتاه‌مدت حالی خوشایند ایجاد می‌کنند، از راهکارهای تأثیرگذار است. از جمله اقدامات مفید برای افزایش استسترون، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

    ورزش کردن به‌طور منظم؛
    حفظ رژیم غذایی مناسب؛
    کنترل بیشتر استرس؛
    مصرف مولتی‌ویتامین‌ها؛
    خواب کافی.

افزایش سطح اکسی‌توسین نیز با موارد زیر ممکن است:

    در آغوش کشیدن فرد موردعلاقه؛
    گوش دادن دقیق به حرف‌های دیگران؛
    افزایش میزان بخشندگی (هدیه دادن)؛
    استفاده از فنون مدیتیشن «متا» که باعث بیشتر شدن مهربانی و عشق می‌شود؛
    نگهداری از حیوانات خانگی؛
    استفاده از شبکه‌های اجتماعی.

استفاده از فنون درمان رفتاری-شناختی

    برای اینکه بدانید چگونه مدیریت استرس و اضطراب اجتماعی را به دست بگیرید، باید بدانید تغییر الگوهای پاسخ‌دهی به اضطراب لازم است. در گذر زمان، مسیرهای عصبی در مغز تغییر خواهند کرد و در نتیجه شیوه پاسخ‌گویی به موقعیت‌های اضطراب‌آور نیز بهبود خواهد یافت.
    اگر دچار مشکلات تیروئید هستید، باید حتما درباره رابطه استرس و نوسانات تیروئیدی‌تان با پزشک صحبت کنید.
    اگر زن هستید، با شناخت نوسانات هورمونی خود در طول ماه می‌توانید زمان‌هایی را که دچار ناتوانی در کنترل استرس و مدیریت اضطراب می‌شوید شناسایی کنید. در این صورت می‌دانید که علت ناتوانی‌تان در مدیریت اضطراب ریشه در نوسانات هورمونی دارد و بهتر می‌توانید راه حلی پیدا کنید و دریابید که این واکنش‌ها، طبیعی و از سوی بدن‌تان است.
    برای خودتان ژست و حرکتی درنظر بگیرید که به شما احساس قدرت و توانمندی را تلقین می‌کند، مثلا مشت کردن دست‌ها به حالت پیروزی یا هر ژست و حرکت دیگری که موجب شکل‌گیری احساس قدرت در شما می‌شود. این کار تلویحا پیام قدرتمندی را در بدن شما جاری می‌کند.
    استفاده از مکمل‌های غذایی برای کاهش میزان اضطراب با مشورت پزشک نیز ایده بدی نیست.

درمان هورمونی برای کاهش اضطراب اجتماعی

امکان تأثیرگذاری هورمون‌درمانی در تحقیقات گوناگون نشان داده شده است. برای مثال استفاده از هورمون‌ها برای زنانی که مورد آزار قرار گرفته بودند، نشان داد که هورمون‌درمانی می‌تواند اختلال استرس پس از ضایعه را کاهش بدهد. در هر حال همچنان درباره‌ی استفاده از هورمون‌درمانی برای کنترل اختلال اضطراب اجتماعی تحقیق و پژوهش می‌شود. ار روش هورمون‌درمانی در مواردی مانند یائسگی زنان نیز استفاده می‌شود. یکی از بهترین روش‌ها برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی، شناخت نوسانات هورمونی تأثیرگذار و کنترل آنهاست. یادتان باشد که اضطراب اجتماعی قابل پیگیری و درمان است

  • فاعزه صفایی
  • ۰
  • ۰

چگونه  اوتیسم رادر بزرگسالان تشخیص دهیم
این روزها در فضای آنلاین، تلویزیون و … مدام درباره‌ی اوتیسم در کودکان صحبت می‌شود. با شناخت و بررسی علائم مختلفِ این اختلال، می‌توان ابتلا یا عدم ابتلا به آن را در کودکان ۱۲ ماهه هم شناسایی کرد، اما اوتیسم در بزرگسالان چگونه است؟ واقعیت این است که بزرگسالان هم از ابتلا به اوتیسم و اثرات آن مصون نیستند.

اوتیسم در بزرگسالی - اختلال

برای شناخت اوتیسم در بزرگسالان، لازم است علائم و نشانه‌های آن را بشناسید. اگر شما هم نگران ابتلا به اوتیسم هستید و فکر می‌کنید که احتمالا دچار چنین مشکلی هستید، هیچ جای نگرانی وجود ندارد. این مقاله را دنبال کنید تا در مورد نشانه های اوتیسم در بزرگسالان، زیر شاخه‌های بیماری اوتیسم و ۵ روش درمان آن صحبت کنیم.
علائم اوتیسم در بزرگسالی

اوتیسم در بزرگسالی - نشانه ها

تشخیص اوتیسم در بزرگسالان کمی چالش‌برانگیز است، اما اگر نشانه‌های این اختلال را بشناسید، کار تشخیص، ساده‌تر خواهد شد. در ادامه به ۱۰ مورد از علائم و نشانه های اوتیسم در بزرگسالان می‌پردازیم. یادتان باشد که داشتن ۱ یا ۲ نشانه، برای اینکه خود را مبتلا به اوتیسم بدانید، کافی نیست. اما اگر چندین علامت مختلف از فهرست پیش رو در خود می‌بینید، احتمال ابتلا به اوتیسم در شما وجود دارد:
۱. داشتن دوستان اندک

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان، دشواری در برقراری ارتباطات صمیمی و نزدیک با دیگران است. مسائلی نظیر: محدودیت‌های زبانی در سخن‌گفتن، دشواری در گوش‌دادن به دیگران و رفتارهای خاص و غیرعادی باعث محدودیت‌هایی در ایجاد دوستی با دیگران می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که مبتلایان به اوتیسم نسبت به دوستی چندان راغب نباشند و همیشه در این مورد، عقب‌نشینی کنند.
۲. مشکلات در روابط عاطفی

درست مانند برقراری روابط دوستی، ایجاد روابط عاطفی و عاشقانه نیز برای افراد دچار اوتیسم دشوار است. شخص مبتلا به اوتیسم در درک ارتباطات غیرکلامی ضعیف است و نمی‌تواند به درستی با دیگران رابطه برقرار کند. در نتیجه، در شکل‌دهی به روابط عاطفی و عاشقانه نیز موفق عمل نمی‌کند.
۳. اختلال در پردازش حسی

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالی، ناتوانی در پاسخ‌گویی به محرک‌ها است. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک‌های مختلف، حساسیت کافی ندارند. به این مشکل، اختلال پردازش حسی یا اختلال یکپارچگی حسی می‌گویند. این اختلال در بزرگسالان «اوتیستیک» نامیده می‌شود که باعث بروز چالش‌های اجتماعی مختلفی می‌شود. آنها در تعامل با محیط و دیگران و در نتیجه اجتماعی‌شدن مشکل دارند. تعامل و اجتماعی شدن شامل: دریافت اطلاعات جدید، درک بوها، صداها، ورودی‌های مختلف ادراکی و دیداری است. اما افراد «اوتیستیک» قادر به پردازش این ورودی‌های حسی به درستی نیستند.
۴. عدم وجود هم‌دردی

اوتیسم در بزرگسالان، نشانه‌ی دیگری هم دارد: این افراد نمی‌توانند به درستی با دیگران هم‌دردی کنند و در به اشتراک‌گذاری احساسات خود مشکل دارند. درواقع، مبتلایان به اوتیسم نمی‌توانند از نقطه نظر دیگران به موضوعات نگاه کنند؛ در نتیجه فاقد حس همدردی و همراهی هستند. بنابراین برای حضور در اجتماع با چالش‌هایی روبه‌رو هستند که نشأت گرفته از ناتوانی آنها در مشارکت گروهی و تعامل با دیگران است.
۵. مشکلات زبانی

اوتیسم در بزرگسالی - اختلال

تقریبا تا ۴۰ درصد از مبتلایان به اوتیسم، هیچ‌گاه حرف‌زدن را یاد نمی‌گیرند. بنابراین اگر فرد بزرگسالی نتواند به درستی حرف‌زدن خود را مدیریت کند، احتمال دارد به اوتیسم مبتلا باشد. از نشانه‌های این ناتوانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: دشواری در پیگیری یک گفتگو، وجود مشکل در ابراز نیازها و ناتوانی در پردازش تفکرات.
۶. علایق غیرعادی و بازه‌ی توجه کوتاه

یکی از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان ابراز بی‌علاقگی نسبت به موضوعات مختلف است. دایره‌ی علایق این افراد محدود است، اما در برخی از زمینه‌ها مانند: هوانوردی، مهندسی، ریشه‌شناسی لغات یا تاریخ اطلاعات فراوانی دارند. افراد «اوتیستیک» معمولا نسبت به یک موضوع خاص تمرکز و علاقه‌ی ویژه‌ای به خرج می‌دهند و از سایر مسائل غافل می‌مانند و هیچ توجهی به چیزهای دیگر ندارند.
۷. حرکات تکراری

افرادی که دچار اوتیسم هستند، تمایل زیادی به تکرار واژه‌ها، عبارات و رفتارها در طول روز دارند. به همین خاطر پیش‌بینی رفتارها و عادات‌شان بسیار راحت است. این ویژگی مانع از حضور آنها در اجتماع و مکان‌هایی می‌شود که نیاز به برقراری تعامل و ارتباط با سایرین وجود دارد.
۸. تأکید بر عادت‌ها

بزرگسالان «اوتیستیک» نمی‌توانند از عادت‌های روزمره‌ی خود دست بکشند. آنها به چیزهای آشنا علاقه‌مند هستند. میل آنها به تکرار و عادت‌ها به این شکل بروز می‌یابد:

    بی‌میلی و بی‌علاقگی نسبت به سفر
    ناتوانی در رفتن به رستوران‌های جدید و امتحان‌کردن غذاهای متنوع
    پای‌بندی به برنامه‌ای ثابت در هر روز
    احساس ناراحتی در هنگام خارج‌شدن از برنامه‌های روزانه و عادت‌های همیشگی
    ناراحتی در هنگام تغییرکردن برنامه‌ها

۹. برتری در زمینه‌ای خاص

یکی دیگر از نشانه‌های اوتیسم در بزرگسالان این است که مبتلایان در زمینه‌هایی خاص به شدت برتر و آگاه هستند. این توانمندی می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند: ریاضی، تاریخ یا موسیقی و … باشد. حافظه‌ی این افراد هم در بعضی موارد بسیار قوی است و به آنها اجازه می‌دهد تا حجم عظیمی از اطلاعات را در ذهن خود نگهداری کنند.
۱۰. اضطراب

اوتیسم در بزرگسالان با مشکلات خواب و اضطراب نیز همراه است. برخی آمارها نشان می‌دهد تا ۷۰ درصد مبتلایان به این اختلال، دچار مشکلات خواب هستند. اضطراب هم مشکل دیگری است که این افراد با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند و شامل این موارد می‌شود: اختلال در تمرکز، مشکل در کنترل خلق‌وخو و افسردگی.
زیرشاخه‌های اوتیسم

اوتیسم در بزرگسالی - نشانه ها

وقتی اوتیسم در افراد تشخیص داده می‌شود، اختلال در یکی از زیرشاخه‌های اوتیسم طبقه‌بندی می‌شود. ۵ زیرشاخه درباره‌ی این بیماری وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
۱. سندروم آسپرگر

افراد مبتلا به «سندروم آسپرگر» دارای سطح بالایی از توانایی در زمینه‌ی مهارت‌های کلامی و عملکردهای مختلف هستند. مشکل اصلی این افراد در برقراری تعاملات اجتماعی و استفاده‌ی مؤثر از زبان است. متخصصان سلامت در تشخیص این سندروم کمی دچار تردید هستند؛ زیرا براساس DSM یا «دفترچه‌ی راهنمای آماری و تشخیصی بیماری‌های روانی»، نشانه‌های این سندروم می‌تواند حاکی از وجود نوع دیگری از اوتیسم موسوم به «اوتیسم با عملکرد بالا» در افراد باشد.
۲. اختلال اوتیستیک

افراد مبتلا به این اختلال نیز دارای علائم اوتیسم هستند و توانایی‌های عملکردی آنها در طیفی از بسیار ضعیف تا بسیار قوی متغیر است.
۳. اختلال‌های فراگیر رشد

کسانی که به این اختلال دچار هستند نیز، برخی از ویژگی‌های افراد مبتلا به اوتیسم کلاسیک را دارند. توانایی آنها در عملکردهای مختلف می‌تواند از سطح متوسط تا بالا متغیر باشد.
۴. سندروم رِت

زنان بیشتر از سایرین به سندروم رت دچار می‌شوند. سطح توانایی آنها در فعالیت‌های عملکردی مختلف معمولا متوسط و پایین است. اگر کودکی دچار این سندروم باشد، تا بزرگسالی نیز به این مشکل مبتلا خواهد ماند.
۵. اختلال انسجام‌گسیختگی کودکی

همان‌طور که از نام این اختلال هم مشخص است، کودکان در سنین قبل از مدرسه و کودکان نوپا به آن دچار می‌شوند. افراد مبتلا معمولا مهارت‌های اجتماعی و زبانی خود را از دست می‌دهند و توانایی عملکردی آنها در سطح ضعیف و متوسط است.
درمان اوتیسم در بزرگسالان

درمان‌هایی برای توسعه‌ی رفتارها و عملکردهای عادی در افراد «اوتیستیک» وجود دارد. این درمان‌ها به کاهش رفتارهای غیرعادی کمک می‌کنند:
۱. آموزش‌های ویژه

آموزش محدود به زمان خاصی نیست و همه افراد می‌توانند پیوسته تحت آموزش‌های مختلف قرار بگیرند. مبتلایان به اوتیسم هم باید تحت آموزش‌هایی قرار داشته باشند که به آنها در رفع نیازهایشان کمک می‌کند.
۲. اصلاح رفتاری

اوتیسم در بزرگسالی - اصلاح رفتار

استراتژی‌های مختلفی برای کاهش رفتارهای غیرعادی و ناخوشایند و بهبود رفتارهای مثبت برای افراد «اوتیستیک» وجود دارد.
۳. درمان‌های کلامی، فیزیکی و حرفه‌ای

این ۳ نوع درمان به فرد کمک می‌کنند تا مهارت‌های عملکردی خود را تقویت کند.
۴. درمان مهارت‌های اجتماعی

این نوع درمان هم برای رفع مشکلات زبانی و عملکردی مطرح می‌شود و به افراد مبتلا به اوتیسم در رفع مشکلات زبانی و ارتباطی کمک می‌کند.
۵. دارو درمانی

هنوز داروی ویژه‌ای برای درمان اوتیسم در بزرگسالی شناخته نشده است، اما برخی از داروها به کاهش علائم این اختلال کمک می‌کنند. برای مثال داروهایی برای رفع مشکلات خواب، اضطراب، بیش فعالی و سایر داروهایی که برای رفع مشکلات رفتاری مورد استفاده هستند. در کاهش برخی از علائم اوتیسم کاربرد دارند.

  • فاعزه صفایی
  • ۰
  • ۰

سندرم آسپرگر چیست وبرای تشخیص سندرم آسپرگر چکار کنیم
در هر یک هزار نفر حدود ۰٫۰۳ تا ۴٫۸۴ مردم به این سندرم مبتلا می‌شوند. همچنین گفتنی است که سندرم آسپرگر در مردان تقریبا چهار برابر بیشتر از زنان شیوع دارد.
علائم سندرم آسپرگر

تشخیص سندرم آسپرگر

سندرم آسپرگر طیف وسیعی از علائم مختلف را دربرمی‌گیرد. علائم اولیه‌ی این عارضه ممکن است در یک سالگی بروز کنند. ازجمله‌ی این علائم می‌توان به ناهماهنگی‌های حرکتی اشاره کرد که موجب دست‌وپاچلفتی به‌ نظررسیدن می‌شوند. سایر علائم سندرم آسپرگر عبارت‌اند از:

  • فاعزه صفایی
  • ۰
  • ۰


آزار جنسی کودکان چیست و هر آنچه والدین باید بدانند

آزارجنسی در مدرسه‌ی واقع در غرب تهران موجب شد تا آتش زیر خاکستری بلند شود؛ شاید تا قبل از آن به دلیل تابویی که در این زمینه وجود داشت، کمتر کسی می‌توانست درباره‌ی آزار جنسی صحبت کند.

چگونه از آزارجنسی در مدرسه جلوگیری کنیم؟

مسائلی که شاید اگر قبح بیان، آموزش و تربیت آن ریخته می‌شد، کمتر شاهد چنین اخباری بودیم. نمی‌توان بر این تصور به روند تربیتی کودکان و آموزشی خود ادامه دهیم که چنین اتفاقاتی برای ما، فرزندان و اطرافیان‌مان رخ نمی‌دهد. به‌هرحال باید از یک نقطه آموزش «تربیت جنسی» را شروع کنیم. در این مقاله در مورد آزار جنسی کودکان، انواع و آموزش‌های لازم برای جلوگیری از آن صحبت خواهیم کرد.

  • فاعزه صفایی
  • ۰
  • ۰

پدوفیلی چیست و چگونه بیماری پدوفیل  را تشخیص دهیم
پدوفیلی چیست و پدوفیل کیست؟

این بیماری که یک ناهنجاری روانی است، به‌صورت تحریک جنسی شدید نسبت به کودکان کمتر از ۱۳ سال بروز می‌کند. اختلال پدوفیلی را می‌توان در افرادی که به افشای این انحراف جنسی تمایل دارند، مشاهده کرد و حتی آن را در افرادی که با وجود شواهد عینی ابتلا به آن را انکار می‌کنند، تشخیص داد.

پدوفیلی چیست، کودکان قربانی

برای اینکه فردی را پدوفیل بدانیم، او باید برای ارضای میل جنسی خود دست به عمل بزند یا در نتیجه‌ی این تمایل و تصورات جنسی خود، دچار آشفتگی شود. بدون وجود این دو معیار، ممکن است فردی صرفا تمایل جنسی پدوفیلی داشته باشد، اما به این اختلال مبتلا نباشد. شیوع اختلال پدوفیلی کاملا مشخص نیست، اما شایع‌ترین احتمال این بیماری در جمعیت مردها، نسبتا ۳ تا ۵ درصد است و وجود این اختلال در زن‌ها، نسبت به مردها، بسیار کم است.

  • فاعزه صفایی