اختلالات تغذیه ای کودکان را چگونه درمان کنیم

ختلالات تغذیه ای و درمان آن -اختلال تغذیه ای چیست؟
اصطلاح اختلال تغذیه ای شامل دو حالت می شود: بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی.

بی اشتهایی عصبی
این مشکل با کاهش وزن مشخص می شود. یک خانم مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است اشتهایش را از دست نداده باشد ولی وزن خود را از دست داده باشد.
بخش عمد افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی در سنین نوجوانی و زیر 20 سال هستند.

پرخوری عصبی
پرخوری عصبی اختصاصا با حضور پرخوری شناخته می شود. این اختلال مستلزم افزایش فوق العاده میزان غذا می باشد. امکان دارد که وزن این افراد بالا، پایین و یا متوسط باشد. اغلب بعد از پرخوری فرد خودش را وادار به استفراغ و یا استفاده از داروهای مسهل می کند چون فکر می کند که با این کار از افزایش وزن خود جلوگیری می کند. پرخوری عصبی نسبت به بی اشتهایی عصبی در سنین بالاتری بروز میکند و شیوع بیشتری دارد.
برخی جنبه های اختلالات تغذیه ای
تغییرات وزن بدن
کاهش وزن اولین علامت بی اشتهایی عصبی است. اگر کاهش وزن شدید باشد، می تواند برای سلامتی مضر باشد. بی اشتهایی عصبی در کودکی که هنوز رشدش تکمیل نشده است می تواند مخرب تر باشد و در صورتی که این اختلال تداوم یابد موجب کوتاهی قد می شود.

پرهیز از خوردن
بیشترین دلیلی که باعث پرهیز غذایی می شود میل به کاهش وزن است که می تواند دلایل دیگری مثل میل به تنبیه خود برای اصلاح نفس یا دلایل مذهبی دیگر باشد. عمده مبتلایان به بی اشتهایی عصبی مقدار کمی از غذاهای کاملا مشخص که به نظر آنها سالم هستند و چاق کننده نمی باشند را مصرف می کنند. برخی مبتلایان به بی اشتهایی عصبی علاقه به پختن و آماده کردن غذا برای دیگران دارند و این راه تنها راه رفع میل و کشش آنها به غذا می باشد.

پرخوری
یک پرخوری مشخص شامل خوردن مقدار زیادی غذا در زمان کوتاه می باشد که در طی آن فرد احساس می کند بر خودش کنترلی ندارد. در بدترین حالت شخص احساس دیوانه واری برای خوردن دارد و به نحو ترسناکی شروع به خوردن می کند. پرخوری احتمالا توسط عوامل متعددی تحریک می شود مثل اضطراب شدید اما احتمال دارد که مهمترین عامل آن تلاش مداوم برای پرهیز از غذا باشد. چنانچه فردی در یک وضعیت نیمه گرسنه کامل به سر برد علاقه او بطور فزاینده ای نسبت به خوردن غذا بالا می رود.

ترس از دست دادن کنترل
ترس از دست دادن کنترل رکن اصلی بسیاری از تفکراتی است که فرد مبتلا به اختلال تغذیه ای دارد. فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است دو حالت پرخوری و وحشت داشته باشد ولی از افزایش وزن ترس بیشتری دارد. او احساس می کند که اگر مراقب نباشد و جلوی خود را نگیرد وزنش به صورت غیر قابل کنترلی بالا می رود.

اختلال در تصور از بدن
اکثر مبتلایان به اختلالات تغذیه ای به اعضای بدن خود به عنوان یک منبع نگرانی نگاه می کنند و خیلی از آنها از بدن خود تصور نادرستی دارند.

روش های کنترل نادرست وزن
کنترل تغذیه شایع ترین روش پذیرفته شده برای کنترل وزن می باشد اما مبتلایان به اختلال تغذیه ای ممکن است روش های دیگری را نیز بکار برند خصوصا اگر غذای زیادی مصرف نمایند. شایع ترین روش تحریک و القا استفراغ کردن می باشد همچنین استفاده از ملین و مسهل نیز بکار می رود.

ورزش زیاد
مبتلایان به اختلالات تغذیه ای برای کنترل وزن گاهی به شدت ورزش می کنند. در این شرایط اثرات ورزش شدید بر کاهش وزن بدن اغلب تشدید می یابد اگرچه این امر اثر اندکی دارد.

آمنوره و تغییرات هورمونی
آمنوره به معنی فقدان قاعدگی می باشد و یکی از تظاهرات کلیدی بی اشتهایی عصبی است. علت این دیده این است که بی اشتهایی عصبی منجر به تغییرات مهمی در هورمون ها می گردد و پیام رسان های شیمیایی طبیعی بدن که به تنظیم متابولیسم و عملکرد تولید مثل کمک می کنند را نیز تغییر می دهد.

تظاهرات روانی
اکثر مبتلایان به این بیماری سردرگم می باشند و اکثرا اعتماد بنفس کمی دارند و حالت مضطرب و افسرده دارند. بعضی از مبتلایان به اختلالات تغذیه ای به مصرف الکل . اسیب رساندن به خود و دیگران دست می زنند.

چه وقت اختلالات تغذیه ای ایجاد میشود؟
اختلالات تغذیه ای معمولا در افراد جوان ایجاد می شود اما بی اشتهایی عصبی ممکن است در سن 10 سالگی ایجاد شود و یا اینکه برای اولین بار در 30 سالگی ایجاد شود. پرخوری عصبی معمولا اندکی دیرتر شروع می شود.

چه کسی در معرض بیشترین خطر است؟
خطر پیدایش اختلال تغذیه ای با هر نوع پرهیز از غذا افزایش می یابد. در نتیجه جای تعجب ندارد که خانم های جوان مثل ورزشکاران و مانکن ها که خیلی به وزن و تناسب بدن خود اهمیت می دهند و برای حفظ این حالت رژیم غذایی می گیرند در معرض خطر

مردها و اختلالات تغذیه ای
فقط تعداد کمی از افرادی که برای درمان اختلالات تغذیه ای مراجعه می کنند مردان هستند. پرخوری در بین آقایان کمتر است. علائمی که در آقایان بروز می کند کاملا شبیه خانم ها می باشد چراکه تغییرات هورمونی کم و بیش در این دو گروه مشابه است.

جاده ای به سوی بهبودی
بهبود یافتن از یک اختلال تغذیه ای با اقدام به سه عمل به دست می آید.

الف: حفظ وزن مناسب و الگوی تغذیه ای صحیح

اولین کار برای فرد مبتلا کسب یک وزن مناسب و الگوی تغذیه ای صحیح می باشد ک این کار باعث می شود از رژیم غذایی نامناسب صرفنظر کند و به فرد بیمار اجازه می دهد که وزن خود را به حدی که می تواند در حد کنترل نگه دارد.
ب: تفکیک موضوع وزن از سایر خصوصیات شخصی

دومین کار این است که کنترل وزن و تغذیه از سایر مسائل شخصی جدا شود. اگر بیمار قرار است بهبود یابد باید افکار خود را مورد تجدید نظر قرار داده و رفتار خود را متناسب با آنها وفق دهد. این افکار شامل عقایدی مانند هرچه لاغر تر خوشحال تر و موفق تر و یا اگر کنترل وزن خود را از دست بدهد وزنش به طور غیر قابل کنترلی افزایش خواهد یافت.

ج: مواجهه با مسائل شخصیتی

روبه رو شدن با مسائل شخصی خاصی که مرتبط با فرد مبتلا می باشد و برای او مشکل ساز هستند برای بهبودی او حیاتی هستند. سومین کار این است که مجدداً زندگی را به حرکت بیاندازیم. این کار اغلب تحت عنوان زندگی مجدد نامیده می شود که باعث پیشرفت از یک مسئله به مشکل بعدی می شود. زندگی سرشار از شادی جزو حقوق این افراد می باشد.

درمان اختلالات تغذیه ای

اصل درمان پرخوری عصبی شامل یک دوره کوتاه روان درمانی یا گفتگو می باشد که این کار شامل ملاقات بیمار با درمانگر در طی چندین جلسه می باشد و حدود 3 تا 6 ماه بطول می انجامد.

بستری در بیمارستان

اکثر درمان های پرخوری عصبی بطور سرپایی انجام می شود، هرچند بعضی از افراد از بستری شدن سود می برند که این مورد بیشتر در حالتی است که به غیر از پرخوری عصبی مشکلات دیگری هم وجود دارد.

ارتباط با افسردگی

در خیلی از موارد پرخوری عصبی همراه با افسردگی بالینی مشاهده می شود که در این هنگام داروهای ضد افسردگی بسیار مفید می باشند. ممکن است بعضی از دارو های ضد افسردگی اثر مستقیمی روی علائم پرخوری عصبی داشته باشند.

بی اشتهایی عصبی
درمان بی اشتهایی عصبی معمولاً طولانی تر از پرخوری عصبی است که ممکن است ماه ها و سال ها طول بکشد. شاید علت این باشد که فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی در قدم اول باید وزن خود را کنترل کند و بعد یاد بگیرد که آن را حفظ کند. بعلاوه زمانی که فردی دچار بی اشتهایی عصبی شد شدت گرفتاری معمولاً بیشتر است.

روان درمانی
عمده درمان بی اشتهایی عصبی بصورت سرپایی قابل انجام است و همانند پرخوری عصبی عمده درمان شامل روان درمانی است که بیمار را قادر می سازد به اندازه کافی برای ایجاد تغییر احساس اطمینان نمایند.

چه زمانی درمان در بیمارستان لازم است؟
بستری در مواردی با بیش از 20%افت وزن بدن توصیه می گردد در ضمن
بستری شدن در بیمارستان باید وضعیت مناسبی را برای تلاش در جهت انجام هر سه مرحله لازم جهت درمان فراهم آورد تا درمان هرچه بهتر صورت گیرد.